மருத்துவமனைப் பராமரிப்பு செலவைக் குறைத்தல் என்பது, விலைகளை நிர்ணயிப்பது மட்டும் அல்லாமல், உடல்நலப் பராமரிப்புக்காக நாம் எவ்வாறு செலுத்துகிறோம் என்பதை மாற்றுவதாகும்.
பிப்ரவரியில், உச்ச நீதிமன்றம் ஒரு பொது நல வழக்கை (Public Interest Litigation (PIL)) கையாண்டது. தனியார் துறையில் மருத்துவமனை நடைமுறைகளின் செலவுகளை ஒழுங்குபடுத்துவது குறித்து பரிசீலிக்குமாறு ஒன்றிய அரசுக்கு உத்தரவிட்டது. அதிக செலவுகள் மற்றும் நடைமுறை விகிதங்களில் பெரிய வேறுபாடுகள் இருப்பதால் இந்த பொதுநல வழக்கு தாக்கல் செய்யப்பட்டது. பிரச்சனையை சுட்டி காட்ட, கண்புரை அறுவை சிகிச்சையின் உதாரணத்தைப் பயன்படுத்தியது நீதிமன்றம். இந்த அறுவை சிகிச்சைக்கு அரசு மருத்துவமனைகளில் சுமார் ₹10,000 செலவாகும். தனியார் மருத்துவமனைகளில் ₹30,000 முதல் ₹1,40,000 வரை செலவாகும். 2010 ஆம் ஆண்டு மருத்துவ நிறுவனங்கள் (பதிவு மற்றும் ஒழுங்குமுறை) சட்டத்தின் விதி 9 ஐ நீதிமன்றம் குறிப்பிடுகிறது. இந்த விதியின் பிரிவு 2 இன் படி, மருத்துவ நிறுவனங்கள் ஒன்றிய அரசு நிர்ணயித்த வரம்பிற்குள் கட்டணம் வசூலிக்க வேண்டும். இது மாநில அரசுகளுடன் கலந்தாலோசித்து செய்யப்படுகிறது. ஒன்றிய அரசின் சுகாதாரத் திட்டக் கட்டணங்களை அரசு கட்டுப்படுத்தவில்லை என்றால் தற்காலிகமாகப் பயன்படுத்த வேண்டும் என்று நீதிமன்றம் முடிவு செய்தது.
இந்தியாவில், பெரும்பாலான சுகாதார சேவைகள் தங்கள் சொந்த விலைகளை நிர்ணயிக்கும் தனியார் வழங்குநர்களால் வழங்கப்படுகின்றன. சுகாதார அமைப்பில் சிக்கல்கள் உள்ளன. ஏனெனில், சந்தைகள் சரியானதாக இல்லை, திறமையின்மை மற்றும் நியாயமற்ற தன்மையை ஏற்படுத்துகிறது. இதை சரிசெய்ய, விதிமுறைகள் தேவை. சிக்கலான பிரச்சனைக்கு பரிந்துரைக்கப்பட்ட தீர்வு மிகவும் எளிமையானது என்றாலும், மக்கள் பேசுவதற்கும் செயல்படுவதற்கும் இது ஒரு நல்ல தொடக்கமாகும். இந்த சவால்களை கையாளும் போது சிந்திக்க வேண்டிய முக்கியமான விஷயங்களைப் பற்றிப் பேசலாம்.
விலைக்கான அளவுகோல்
விதிகள் இல்லாத சந்தையில், சுகாதார வழங்குநர்கள் அதிக கட்டணங்களை வசூலிப்பதன் மூலமும், தேவைக்கு அதிகமான கவனிப்பு கொடுப்பதன் மூலமும் அதிக பணம் சம்பாதிக்க முயற்சி செய்கிறார்கள். இது விநியோகஸ்தர்களால்-தூண்டப்பட்ட தேவை (supplier-induced demand) என அழைக்கப்படுகிறது. இதை சரி செய்வதற்கான ஒரு வழி "அளவுகோல் போட்டி" (“yardstick competition”) என்று அழைக்கப்படுகிறது. கட்டுப்பாட்டாளர்கள் சந்தையில் என்ன பார்க்கிறார்கள் என்பதை அடிப்படையாகக் கொண்டு விலைகளை நிர்ணயிக்கிறார்கள். ஆனால் இந்தியாவில், இந்த யோசனைக்கு சிக்கல்கள் உள்ளன. ஏனெனில் நோயாளிகள் மிகவும் வித்தியாசமாக இருக்கிறார்கள், கட்டணங்களின் தரவு எப்போதும் நம்பகமானதாக இல்லை, மற்றும் விதிகள் போதுமானதாக இல்லை. அரசு மருத்துவமனைகளின் போட்டியை மட்டும் நம்பினால் போதாது. அங்கு நீண்ட நேரம் காத்திருக்க வேண்டியுள்ளது, சேவை நன்றாக இல்லை என்று மக்கள் நினைக்கிறார்கள். நோயாளிகளிடம் எப்போதும் சரியான தகவல் இருப்பதில்லை. இது விநியோகஸ்தர்கள்-தூண்டப்பட்ட தேவையின் அபாயத்தைத் தொடர்கிறது.
விலைகளைப் பற்றி பேசுவது ஒரு அளவுகோலில் தொடங்க வேண்டும் என்று நீதிமன்றம் கூறுகிறது. நிலையான சிகிச்சை வழிகாட்டுதல்கள் எனப்படும் இந்த அளவுகோல், என்ன கவனிப்பு தேவை, எவ்வளவு செலவாகும் மற்றும் விலைகளை எவ்வாறு தீர்மானிப்பது என்பதைக் கண்டறிய உதவுகிறது. நிலையான சிகிச்சை வழிகாட்டுதல்கள் வெவ்வேறு மருத்துவமனை நடைமுறைகளுக்கு வெவ்வேறு நிலைகளைக் கருத்தில் கொள்கின்றன. அதே நேரத்தில், ஒவ்வொரு நோயாளிக்கும் எது சிறந்தது என்பதை மருத்துவர்கள் தீர்மானிக்க அனுமதிக்கிறார்கள். இது பல மருத்துவ நடைமுறைகளின் சரியான செலவைக் கணக்கிட உதவுகிறது.
ஒழுங்குமுறை திறன் குறைவாக உள்ளது. எனவே, நிலையான சிகிச்சை வழிகாட்டுதல்களை உருவாக்குதல் மற்றும் ஏற்றுக்கொள்வதற்கு வழங்குநர்கள் ஒரு சில பணம் செலுத்துபவர்களின் வருமானத்தைச் சார்ந்திருக்கவேண்டியிருந்தது. வழங்குநர்கள் ஒன்றாகத் தொகுக்கப்பட்ட கட்டணங்களிலிருந்து திருப்பிச் செலுத்த வேண்டும். பெரும்பாலான மக்கள்தொகையை இது உள்ளடக்கியது மற்றும் குறைந்த செலவுகளைக் கொண்டுள்ளது. அரசுகள் உதவலாம். விலை நிர்ணயம் தொடர்பாக பணம் செலுத்துபவர்களுக்கும் வழங்குநர்களுக்கும் இடையிலான ஒப்பந்தங்களை அவர்கள் ஆதரிக்க முடியும். இந்த விலை வழங்குநர்களுக்கு அவர்களின் செலவுகளை விட நியாயமான மற்றும் நிலையான லாபத்தை வழங்க வேண்டும். அதற்குப் பதிலாக திருப்பிச் செலுத்தும் கட்டணங்களைத் தேர்வுசெய்தால், சந்தைகளை அணுகுவதை வழங்குநர்களுக்கு கடினமாக மாறிவிடும். சில நாடுகளில் ஒருங்கிணைந்த சுகாதார-பராமரிப்பு கொள்முதல் சீர்திருத்தங்கள் மூலம் இதைச் செய்ய முடிந்தது. சட்ட அமலாக்கத்தை விட விலை நிர்ணய சிக்கல்கள் சுகாதார அமைப்புகளைப் பற்றியது என்பதை இது காட்டுகிறது.
இந்தியாவில், அனைத்து சுகாதார செலவினங்களிலும் பாதிக்கும் மேற்பட்டவை நுகர்வோரின் தகுதிக்கு மிஞ்சிய செலவுகள் ஆகும். மீதமுள்ளவை பல்வேறு பொது மற்றும் தனியார் மூலங்களிலிருந்து வருகின்றன. பெரும்பாலான தனியார் சுகாதார வழங்குநர்கள் சிறிய அளவிலான இயக்குநர்களாக உள்ளனர். நிலையான விகிதங்களுடன் கூட, இந்த விகிதங்களை தொடர்ந்து பயன்படுத்துவது நிச்சயமற்றது. வழங்குநர்கள் இந்த விகிதங்களைப் பின்பற்றுவதை உறுதி செய்வதற்கான தெளிவான வழிமுறைகள் எதுவும் இல்லை. இது, அத்தகைய விதிமுறைகளின் செயல்திறன் குறித்து சந்தேகங்களை எழுப்புகிறது. மற்ற சுகாதார திட்டங்களில் விகிதங்களை செய்ததைப் போல, வழங்குநர்கள் இந்த நிலையான விகிதங்களை புறக்கணித்தால் என்ன நடக்கும்?
பலவீனமான செயல்படுத்தல்
மக்கள் எவ்வாறு செயல்படுகிறார்கள் என்பதை விரைவாக மாற்ற, கட்டளை மற்றும் கட்டுப்பாடு விதிமுறைகள் விலை வரம்புகளைப் பயன்படுத்துகின்றன. விதிகளுக்கு ஒத்துழைக்குமாறு மக்களை வற்புறுத்துகிறார்கள். ஆனால், இந்த விதிகளை யாரும் சரியாகச் செயல்படுத்தவில்லை என்றால், மாற்றங்கள் நிகழாது. இதற்குக் காரணம், ஒட்டுமொத்தமாக நிலைமை சீராகவில்லை. இந்த விதிகளை அமல்படுத்துவது மிகவும் கடினம். 11 மாநிலங்கள் மற்றும் ஏழு யூனியன் பிரதேசங்கள் மட்டுமே மருத்துவ நிறுவன சட்டத்தை செயல்படுத்தியுள்ளன. இருப்பினும், அதன் அமலாக்கம் பலவீனமாக உள்ளது. செலவு, பராமரிப்பின் தரம் மற்றும் சுகாதார வழங்குநர்கள் எவ்வாறு நடந்துகொள்கிறார்கள் என்பது பற்றிய தகவல்களும் குறைவாகவோ அல்லது எதுவும் இல்லை.
இதேபோல், விதிகளை வடிவமைத்து செயல்படுத்தும் திறன் இல்லாததால், 2017 முதல் ஸ்டென்ட்கள் (stents) மற்றும் உட்பொருத்துதல்களுக்கு (implants) விலை வரம்புகளை அமல்படுத்தும் தேசிய மருந்து விலை நிர்ணய ஆணையத்தின் (National Pharmaceutical Pricing Authority) திறனைப் பாதித்துள்ளது. இது மருத்துவர்கள் பொதுவான மருந்துகளை பரிந்துரைக்க வேண்டும் என்ற விதிகளையும் பாதித்துள்ளது.
விலை வரம்புகள் மூலம் நிலையான விகிதங்களை நிர்ணயிப்பது பங்குதாரர்களிடையே முரண்பட்ட நலன்களின் முக்கிய சிக்கலை தீர்க்காது. விரிவான சுகாதார நிதி சீர்திருத்த திட்டம் தேவை. இந்தத் திட்டம் நிலையான சிகிச்சை வழிகாட்டுதல்களை உருவாக்க மற்றும் பயன்படுத்துவதற்கான சரியான வழிகள் பற்றிய முழுமையான மற்றும் தொடர்ச்சியான ஆராய்ச்சியின் அடிப்படையில் இருக்க வேண்டும். அத்தகைய திட்டம் இல்லாமல், மருத்துவமனைகள் தங்களுக்குத் தேவையான விலைகளைக் கையாளலாம். உதாரணமாக, ஒரு படுக்கைக்கு குறைவான பணம் சம்பாதிக்கும் மருத்துவமனைகள் சிறந்த கவனிப்பை வழங்குவதாகக் கூறி அவற்றின் கட்டணத்தை அதிகரிக்கலாம். STGகள் இல்லாமல், அத்தகைய கூற்றுகள் உண்மையா என்பதைச் சரிபார்ப்பது மிகவும் கடினம்.
வரையறுக்கப்பட்ட தரவு
பிரதான் மந்திரி ஜன் ஆரோக்யா யோஜனா (Pradhan Mantri Jan Arogya Yojana) மற்றும் சுகாதார ஆராய்ச்சித் துறை (Department of Health Research) ஆகியவை பொதுவான நோய்களுக்கான நிலையான சிகிச்சை வழிகாட்டுதல்கள் (Standard Treatment Guidelines (STG)) மற்றும் விரிவான செலவுக் கட்டமைப்பை உருவாக்குவதில் முன்னேறியுள்ளன. நோய் கண்டறிதல் தொடர்பான குழுக்களின் (Diagnostics-Related Groups (DRGs)) இந்தியப் பதிப்பை உருவாக்க முயற்சிகள் மேற்கொள்ளப்பட்டு வருகின்றன. 2010 ஆம் ஆண்டில், காப்பீட்டுத் துறையானது மருத்துவமனைகளுக்கான நிலையான சிகிச்சை வழிகாட்டுதல்களை முன்னெடுத்தது. ஆனால் தனியார் மருத்துவமனைகள் போதுமான துல்லியமான செலவுத் தரவை வழங்காததால் முன்னேற்றம் மெதுவாக இருந்தது.
இந்த முடிவு ஒரு பெரிய சுகாதார அமைப்பு சிக்கலைச் சரிசெய்ய சிறந்த வழிகளை உருவாக்குவதற்கான வாய்ப்பாகும். பொருட்களின் விலை எவ்வளவு என்பது பற்றிய கொள்கைகள் எளிமையாகவும், எளிதாகவும் வைக்கப்பட வேண்டும். மேலும் விலைகளைக் கண்டறியும் வழக்கமான வழியைப் பின்பற்ற வேண்டும். உடல்நலப் பராமரிப்புக்கு பணம் செலுத்தும் விதத்தில் ஏற்கனவே செய்த மாற்றங்களை மேம்படுத்திக்கொண்டே இருக்க வேண்டும். எதிர்காலத்தில் நாம் எதிர்கொள்ளக்கூடிய பிரச்சனைகளைப் பற்றி சிந்தித்து, முடிவுகளில் பல்வேறு நபர்கள் ஈடுபட்டிருப்பதை உறுதிசெய்ய வேண்டும்.
அருண் திவாரி தேசிய பயன்பாட்டு பொருளாதார ஆராய்ச்சி கவுன்சிலின் சுகாதார கொள்கை மற்றும் அமைப்புகள் மையத்தில் ஒரு சக ஊழியராக உள்ளார்.
சுமித் கேன் மெல்போர்ன் பல்கலைக்கழகம் மற்றும் சுகாதார கொள்கை மற்றும் அமைப்புகள் மையம் , தேசிய பயன்பாட்டு பொருளாதார ஆராய்ச்சி கவுன்சிலில் பேராசிரியராக உள்ளார்.
அஜய் மஹால் மெல்போர்ன் பல்கலைக்கழகம் மற்றும் தேசிய பயன்பாட்டு பொருளாதார ஆராய்ச்சி கவுன்சிலின் சுகாதார கொள்கை மற்றும் அமைப்புகள் மையத்தில் பேராசிரியராக உள்ளார்.