பிரிவு 43B(h) சிறு வணிகங்களுக்கு அவர்களின் பணத் தேவைகளுக்கு உதவுவதற்காக உருவாக்கப்பட்டது. இருப்பினும், இது சிறு வணிகங்களை பாதிக்கலாம். ஏனெனில், விநியோகச் சங்கிலிகள் மற்றும் நிதிகள் உண்மையில் எவ்வாறு செயல்படுகின்றன என்பதைக் கருத்தில் கொள்ளவில்லை.
வருமான வரிச் சட்டத்தின் 43B (h) (Income Tax Act) பிரிவு குறித்த வணிகர்கள் மற்றும் உற்பத்தியாளர் குழுக்களின் மனுவை ஒரு வாரத்திற்கு முன்பு உச்சநீதிமன்றம் தள்ளுபடி செய்தது. மாறாக அவர்களின் மனுக்களை அந்தந்த உயர்நீதிமன்றங்களுக்கு அனுப்புமாறு கேட்டுக் கொண்டது. 2024 நிதியாண்டு வரவு செலவு திட்டத்தில் தொடங்கிய இந்தப் பிரிவு, ஒரு சிறு வணிகத்திற்கு 45 நாட்களுக்குள் பணம் செலுத்தப்படாவிட்டால் குறு, சிறு மற்றும் நடுத்தர நிறுவனங்கள் மேம்பாட்டு சட்டம், 2006-ன் (Micro, Small and Medium Enterprises Development Act), பிரிவு 15-ன் கீழ் நிர்ணயிக்கப்பட்ட வரம்புக்குள் வரி செலுத்தவில்லை என்றால், அந்த ஆண்டு வரிவிலக்கு கோர முடியாது என்று கூறுகிறது. அவர்கள் நிலுவைத் தொகை செலுத்தப்படும் ஆண்டில் மட்டுமே வரிவிலக்கு கோர முடியும்.
இந்த வழக்கு உச்ச நீதிமன்றத்திற்கு ஒரு பெரிய பிரச்சனையாகத் தெரியவில்லை. இருப்பினும், மனுதாரர்கள் ஒரு அரசியலமைப்புப் பிரிவு 43-ல் உள்ள விதிகள் வணிக மற்றும் ஒப்பந்த உரிமைகளுக்கு எதிராக உள்ளதா என்று மனுதாரர்கள் கேட்க விரும்பினர். எப்படியிருப்பினும், பிரிவு 43B(h) குறு, சிறு மற்றும் நடுத்தர நிறுவனங்களின் (MSME) தற்போதைய நடப்பு மூலதன சிக்கல்களுக்கு உதவுவதை நோக்கமாகக் கொண்டுள்ளது. ஆனாலும், அது அவர்களின் வணிகங்களுக்கு தீங்கு விளைவிக்கும். இது உண்மையான விநியோகச் சங்கிலி மற்றும் நிதி நிலைமைகளைக் கருத்தில் கொள்ளத் தவறிவிட்டது. 45 நாள் கடனுக்கான பாதையின் விதி தன்னிச்சையானது மற்றும் நம்பத்தகாததாக கருதப்படுகிறது. வணிகங்கள் திரட்டும் கணக்கியலின் அடிப்படையில் செலவுகளைக் கழிக்க முடியும் என்றாலும் இந்த விதி நடைமுறைக்கு மாறானதாகக் காணப்பட்டது. இதைச் சமாளிக்க, சந்தை பங்குதாரர்கள் தங்கள் சொந்த வழிகளைக் கண்டறிந்துள்ளனர். அவர்கள் காசோலைகளை எழுதி கணக்கேடுகளில் பதிவு செய்கின்றனர். எனினும் இக்காசோலைகளை வங்கியில் சமர்ப்பிப்பதில்லை என அவர்கள் ஒப்புக்கொள்கின்றனர். இந்த வழியில், அவர்கள் 45 நாள் வரம்பை மீறுகிறார்கள். இந்த நடைமுறை வணிகங்களுக்கு நீண்ட கடன் காலம் தேவை என்பதைக் காட்டுகிறது. அவர்கள் 180 நாட்களுக்கு நெருக்கமான ஒன்றை விரும்புகிறார்கள். இந்தக் காலம் ஒரு பரிவர்த்தனையை முடிக்க மற்றும் உள்ளீட்டு வரி கடன் கோர சரக்கு மற்றும் சேவை வரி (GST) விதிகளின்கீழ் அனுமதிக்கப்பட்ட நேரத்துடன் பொருந்துகிறது. குறு, சிறு மற்றும் நடுத்தர நிறுவனங்கள் (MSME) இந்த நடைமுறைகளை ஏற்றுக்கொள்கின்றன. ஏனெனில், சிறந்த கடன் விதிமுறைகளை வழங்கும் போட்டியாளர்களிடம் வணிகத்தை இழக்க நேரிடும் என்று அவர்கள் கவலை அடைகிறார்கள்.
கடன் சந்தையின் கடுமையான நிலைமைகளைக் குறு, சிறு மற்றும் நடுத்தர நிறுவனங்கள் (MSME) வெறுமனே ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டும் என்று கூறவில்லை. அவர்களுக்கு மலிவான நடப்பு மூலதனத்திற்கான அணுகல் தேவை. இதை அடைய பல சிறந்த தீர்வுகள் உதவும். முதலாவதாக, புகழ்பெற்ற நிறுவனங்களுடன் கையாளும் குறு, சிறு மற்றும் நடுத்தர நிறுவனங்கள் (MSME) தங்கள் உயர் மதிப்பிடப்பட்ட வாடிக்கையாளர்களுக்கு கிடைக்கக்கூடிய நிதி விகிதங்களைப் பெற வேண்டும். இரண்டாவதாக, குறு, சிறு மற்றும் நடுத்தர நிறுவனங்களுக்கு (MSME) மூலப்பொருட்களை வழங்குபவர்களுக்கு வங்கிகள் நிதி அமைப்பை உருவாக்க வேண்டும். இந்த அமைப்பு விநியோகிப்பவர்களை முன்கூட்டியே பணம் செலுத்துவதைத் தவிர்க்க அனுமதிக்கும். மூன்றாவதாக, குறு, சிறு மற்றும் நடுத்தர நிறுவனங்கள் (MSME) குறித்த 2019 இங்கிலாந்து சின்ஹா குழு அறிக்கையின்படி (Sinha committee report), வங்கிகள் இருப்புநிலைக் குறிப்புகளின் அடிப்படையில் கடன் வழங்குவதிலிருந்து பணப்புழக்கத்தில் கவனம் செலுத்த வேண்டும். அவர்கள் விற்றுமுதல் மற்றும் ஜிஎஸ்டி தரவைப் பயன்படுத்தி வணிகத்தின் பணப்புழக்கத்தில் கவனம் செலுத்த வேண்டும் என்று கூறியது. இந்த மாற்றம் வலுவான பணப்புழக்கங்களைக் கொண்ட குறு, சிறு மற்றும் நடுத்தர நிறுவனங்களுக்கு (MSME) போதுமான பிணையம் இல்லாவிட்டாலும், கடன் பெற உதவும். நான்காவதாக, TReDS (Trade Receivables electronic Discounting System) எனப்படும் வர்த்தக வரவுகள் மின்னணுத் தள்ளுபடி முறையை வலுப்படுத்த வேண்டும்.
முதல் மூன்று படிகளை அமல்படுத்தாமல், குறு, சிறு மற்றும் நடுத்தர நிறுவனங்களுக்கான (MSME) தள்ளுபடிக்கான இரசீதுகளுக்கான செலவு கணிசமாக அதிகரிக்கும். விநியோகச் சங்கிலி நிதியளிப்பில் இறுக்கமான நிதிச் சுருக்கம் சங்கிலியின் நடுவில் நிகழ்கிறது என்பதை ஒப்புக்கொள்வது முக்கியம். மேலே உள்ள பெரிய நிறுவனங்கள் ஆணைகளைத் திட்டமிடுவதிலும் பணம் செலுத்துவதிலும் அதிக நெகிழ்வுத்தன்மையைக் கொண்டுள்ளன. சட்ட ஆணைகள் குறையும் இடங்களில் சந்தை அடிப்படையிலான தீர்வுகள் பயனுள்ளதாக இருக்கும் என்பதை இந்த நிலைமை எடுத்துக்காட்டுகிறது. இந்த உண்மை பெரும்பாலும் கவனிக்கப்படுவதில்லை.